Kropotkin aan het woord

Ter voorbereiding van een verhaal over de doe-democratie lees ik die oude anarchist Kropotkin. Kijk eens naar zijn analyse van de overheid aan het eind van de 19e eeuw.

Gewoon als we zijn, ... , om overal de blik te richten op de regering, de wetgeving en de magistratuur (de overheid) komen we er vanzelf toe te geloven dat de mensen elkaar zouden verscheuren als wilde dieren zodra de politie geen wakend oog meer op hen hield, en dat een algemene verwarring het gevolg zou zijn, wanneer het gezag door de een of andere maatschappelijke omkering werd vernietigd. En zonder er op te letten, gaan we voorbij duizenden en duizenden, zonder wettelijke tussenkomst gevormde groepen, die heel wat beters tot stand brengen, dan waartoe de regering bij machte is.

Sla een dagblad open. Alle kolommen zijn gewijd aan regeringszaken en politieke intriges (kuiperijen en knoeierijen). Als een Chinees het las zou hij denken dat in Europa niets tot stand kwam zonder bevel van de een of andere meester. Zoek er eens iets in dat betrekking heeft op instellingen, die ontstaan en zich ontwikkelen zonder ministerieel voorschrift. U vindt niets of bijna niets! Zo er al een rubriek “gemengde berichten” in voorkomt, bevat deze nagenoeg alleen de mededeling van feiten, waarmee de politie zich heeft bemoeid. Een familiedrama, een daad van verzet zullen alleen vermeld worden als de politiemannen zich hebben vertoond. Driehonderdvijftig miljoen Europeanen beminnen of haten elkaar, arbeiden of leven van hun renten, lijden of genieten. Maar hun leven, hun daden (literatuur, toneel en sport uitgezonderd) van dat alles geen spoor in de dagbladen wanneer niet de regeringen op de een of andere wijze tussenbeide zijn getreden!

Volgt een pleidooi voor de doe-democratie... ik ga dat gebruiken... Dat boek van Kropotkin!

Mijn liefde voor moeder is bezuinigingspotentieel voor de overheid

Minstens een keer per twee dagen bezoek ik mijn moeder in het verzorgingshuis. Ik doe de planten, neem de was mee, zorg voor vers fruit, wijn en sapjes. En ik ben er gewoon een kwartiertje voor de gezelligheid. Verder let ik een beetje op, overleg met de verzorging en voorkom bureaucratisch gedonder met belastingdienst, verzekeraars en banken. Moeder woont in Arnhem, 45 km naar het westen, langs de weg tussen de Achterhoek en de rest van Nederland, dus ik kom er langs als ik naar mijn werk rijd. Moeder heeft Alzheimer en weet niet veel meer, maar ze heeft een opgeruimd karakter. Ik ervaar het allemaal als niet zo’n zware last. 

De eerstverantwoordelijke verzorger voor mijn moeder heeft recent genoteerd welke zorgtaken ik allemaal voor mijn moeder uitvoer. Ik heb zwakjes geprotesteerd, maar zit nu toch in het systeem. En hij werd ook maar gestuurd. In plaats dat ik de zorg een beetje in de gaten houd, wordt ik nu ook in de gaten gehouden. Het verstoort de verhoudingen. Nu, enkele weken na het voorval, is mijn ergernis en mijn wantrouwen nog niet weg. Ook al is die evv-er een prima vent en is er substantieel nog niks veranderd.

Het wordt intussen ook duidelijk waar die registratie over gaat. Waar het op voorsorteert. Er verschijnen opgewekte maar strenge gezichten op de TV die me langzaam gaar maken om als liefhebbende zoon te worden omgezet in een mantelzorger en te worden geconsumeerd door de instituties van gemeenten en zorg – het heet te gaan over ‘de kanteling’.

In een brief aan de Kamer zegt de staatssecretaris Van Rijn:

… Mensen willen zo lang mogelijk zelfstandig thuis kunnen wonen en niet eenzaam zijn. Vaak zal ondersteuning van het eigen sociale netwerk of (gemeentelijke) thuiszorgvoorzieningen nodig zijn. …

… teveel zaken die we ook zelf zouden kunnen regelen, worden uit de collectieve middelen betaald. Daarmee dreigt het gevaar van steeds hogere premies die het besteedbare inkomen uithollen en de solidariteit aantasten. … 

… Wij moeten niet terug naar de tijd dat participatie afhankelijk was van liefdadigheid. Tegelijkertijd willen we ook geen samenleving, waarin het tegengaan van eenzaamheid afhankelijk is van betaalde en verzekerde zorg.

Wat moet er daarvoor gebeuren?

… Degenen die een beroep willen doen op ondersteuning of zorg worden aangesproken op wat zij samen met hun sociale omgeving kunnen doen. Deze (hervorming) houdt voor gemeenten in dat zij als overheid nog meer naast de burger moet gaan staan. Voor zorgaanbieders … meer mens- en buurtgericht gaan werken. … zorgverzekeraars/zorgkantoren … meer verantwoordelijkheid nemen voor de kwaliteit van de zorg in instellingen. … de samenleving als geheel vraagt deze hervorming meer betrokkenheid en zorg voor elkaar.  

Lees goed. De laatste zin. Gecombineerd met dat afserveren van liefdadigheid.  

Van Rijn en de politieke kaste waar hij toe behoort, zijn bezig ons burgers te framen. Ons neer te zetten als onbetrouwbare klootzakken. En vervolgens zijn ze bezig de regie over ons persoonlijke leven over te nemen. Kras gezegd? Nou, onze moraliteit wordt gediskwalificeerd - op mijn liefdadigheid kan de instelling waar mijn moeder verblijft geen kostenbesparing inboeken.

Onze ‘eigen kracht’ wordt geregisseerd met het instrument van ‘eigen kracht conferenties’ – om maar eens een voorbeeld te noemen.  http://www.eigen-kracht.nl/nl/inhoud/wat-is-een-eigen-kracht-conferentie Samen opgewekt voorwaarts 'als het even niet meer lukt'. Die conferenties zijn een instrument dat instituties van overheid en zorg beschikbaar stellen zoals ik in een muizenval kaas beschikbaar stel voor een muis. Ik ben in zo'n sessie gestapt in verband met een lieve tante waar ik vrijwillig graag langsging. In de conferentie geheel zorgmatig gedresseerd en ingepast en dat scheelt me toch een kosten voor de zorginstituties en de gemeente! Hogere manipulatiekunde. Ach, een jaar geleden maakte De Speld al dit prachtfilmpje: http://www.youtube.com/watch?v=FTnT1a-HKj0

Ik ben voor eerlijke bezuinigingen in de zorg in plaats voor manipulatie door de staat en de gemeente.

Ik wil als zoon van mijn moeder niet onder de zachte tucht van de lokale overheid worden gebracht. 

Laat mij mijn moeder maar verzorgen. Uit liefde. Uit nood. En mijn tante - vanwege de liefdadigheid. Niet omdat er een gemeente of een institutie 'naast me staat' om in de gaten te houden of ik me als goed mantelzorger gedraag (en de kosten af te schrapen).
Dan weet ik ook weer hoe ik me tot die manipulatieve overheid moet verhouden, tegen die gemeente 'die naast mij moet gaan staan' (en die taken moet gaan uitvoeren waar ze niet voor toegerust is en onvoldoende geld heeft gekregen). Wees eerlijk: de politieke kaste staat niet naast me, maar behartigt de belangen van instituties, en is bereid om daar de persoonlijke levenssfeer van individuen schaamteloos voor aan te tasten.